ماه من |
||
قدم گذاشته ام...در جنگل شقایقها...رو به راهی هستم...که اولین دیدارمان زیر درخت دلتنگی به سر بردیم...آرام گریستی...زیر لب زمزمه کردی تنهایم نگذار...اشکهایت را بروی گونه ام پاک کردم...و گفتم...ما به هم محتاجیم...مثل آسمان به ماه...حالا چندیست میگذرد...من مانده ام و آسمان دلتنگیم...ماهم کجایی... |
نظرات شما عزیزان: